امروز رفته بودم گلستان شهدا. دنبال گمشده های درونیم میگشتم! خاطرات شهدا را که می خوندم همش با خودم میگفتم خوش به حالشون که اون دوران را درک کردند. اون دوران، اون شرایط و اون جامعه، آدم هایی حسین "ع" وار و عباس "ع" وار از اون آدمها ساخته . اما امروز دیدم که میشه تو همین دوران ، با همین شرایط، تو همین جامعه، پروازی ملکوتی داشت . خدا بهم نشون داد که اگر آه تو از جنس نیاز است/ در باغ شهادت باز، باز است.......

شهید علیرضا ویزش فرد.....

علیرضا ویزش فرد، دانشجوی رشته ی علوم آزمایشگاهی دانشگاه زاهدان در تیرماه 89 در شب تولد حضرت ابوالفضل العباس(علیه السلام)، در مسجد جامع زاهدان با در آغوش گرفتن عامل انتحاری که قصد ورود به مسجد و از بین بردن هزاران نفر از شیعیان مومن این شهر را داشت، جان خود را همچون حسین فهمیده در راه اسلام فدا کرد.

شهید ویزش فرد را قبلا میشناختم ولی امروز که خاطراتش را دیدم و خوندم واقعا به این پی بردم که در باغ شهادت باز باز است......

خانواده و دوستاش میگن :

ظاهرش را که می دیدی شاید در دل میگفتی، این تیپی که باشی، شهید نمی شوی!! اما غافل از اینکه او از من و تو و میلیون ها نظیر من و تو جلوتر است.

اما باید از دوستانش بپرسی شاید برایت بگوید، از روزهایی که نگهبان خوابگاه کشف میکند کسی که نیمه شب سجاده به دست به محوطه خوابگاه میرود کیست؟  شاید برایت بگوید وقتی که دیگران سلام نماز را هم داده اند علیرضا هنوز در سجده است معبود است و او، می گوید و می شنود.

از دوستانش که بپرسی، می گویند علیرضا این روزهای آخر کدام کتاب را ورق میزد؟

کتاب "حیات پس از مرگ" را.

اما باید از مادرش که این کتاب را چند دور خوانده (آخر توصیه ی علیرضا بوده: که مادر این کتاب را بخوانید!) بپرسی، تا به تو بگوید کنار کدام احادیثی تیک گذاشته؟  آنهایی که از شهادت نوشته اند را.

باید از مادرش بپرسی تا به تو بگوید، آخرین باری که به اصفهان آمده با مادرش از "شهادت" نجوا کرده، و مادر که شاید آن زمان تاب از دست دادن عزیزی چون علیرضا را نداشته نخواسته که بشنود!  غافل از این که علیرضا در عشق معبود می سوزد...

*کتاب حیات پس از مرگ. نوشته ی علی محمد اسدی. موسسه بوستان کتاب