از رحمت خدا ناامید نشوید ؛ زیرا تنها کافران از رحمت خدا نامید می شوند .

 ( یوسف/87 )

خدایا ! گاهی وقتها که داری امتحانم میکنی و من حواسم نیست ، گاهی که چندتا اشتباه پشت سرهم انجام میدهم ، و خودم را می بازم و کم می آورم ، فکر میکنم مهربانی هایت تمام شده و دیگر نه برایت مهمم و نه دوستم داری.صدایت میکنم و فکر میکنم نمی شنوی؛ جوابم را نمی دهی. محلم نمیگذاری. آن وقت است که فکر میکنم نیستی ؛ چون اگر بودی ، حتما کاری میکردی.

اسم این حس ها ، که آدم را مچاله میکند ناامیدی است.میدانم که ناامیدی را دوست نداری و میگویی که یک جور فراموش کردن توست .

اما گاهی نمیتوانم ناامید نشوم!

شاید کار شیطان باشد.............